Nostalgisch bridgen is in dit digitale tijdperk natuurlijk onmogelijk. Maar met uitzondering van de biedboxen bleven de moderne aanpassingen zoveel mogelijk buiten boord. Geen elektronisch rekenkastje maar eenvoudig puntensysteem waarin de score onmiddellijk zichtbaar werd. En vooral geen arbitrage of moeilijk doen. 'Laat je hart spreken', zei Hans Oole treffend, 'als het om lastige beslissingen gaat'.
Bridgen mag op hoog niveau een sport voor begaafde rekenaars zijn, in De Gaffelaar was bridgen zondag voer voor romantici. De drie S-en van onze club stonden in Zwartewaal voor soft, softer en het softst. Er werd geen wenkbrauw gefronst bij de vierde downslag en een manche of slem in de verkeerde kleur werd schouderophalend geďncasseerd. Zo ging het tenslotte vroeger thuis ook toen bridgen nog een onbekommerd tijdverdrijf was.De organisatie was wederom in bekwame handen van Hans Oole en Toon Verschuren. De twee willen het evenement kleinschalig houden in de toekomst. Tachtig man blijft het maximum. Ook De Gaffelaar blijft voorlopig in beeld als speellocatie. Het bleek zondag de ideale formule. Het was gezellig, sfeervol en de tijd vloog.
Natuurlijk kwam er een winnaar uit. Rob (Poldervaart) en Mieke (Mulderij) scoorden het hoogst met 65,6 procent gevolgd door Wout en Yvonne (64,5) en Liza en Michaël (63,5). Bea werd mogelijk in haar zicht op de kaarten wat gehinderd door haar voile, ze kwam uit op 47,1 procent en belandde in de middenmoot.
